Jezelf laten zien

Het maken van deze website was een pittige bevalling. Niet dankzij de websitebouwer, maar dankzij mezelf. Door de spanning schoot ik in mijn sluimerend aanwezige overlevingsmechanisme en geloof me; perfectionisme samen met kameleon gedrag is een lastige combinatie. Wat moet erop? Moeten er foto’s op van mezelf? Het moet overzichtelijk worden. Niet te veel tekst, niet te weinig tekst. Wat is belangrijk? Wat laat ik weg? Hoeveel moet ik over mezelf vertellen?

Wie ben je en waar sta je voor? Deze onderwerpen komen vaak voor tijdens therapiegesprekken. Jezelf laten zien. Laten zien wie je echt bent. Jezelf in de ruimte zetten, je stukje grond innemen. Voor de een is het heel vanzelfsprekend, voor de ander is het lastig en spannend. Het laatste geldt ook voor mij. Hoewel ik in mijn kindertijd met plezier aan een playbackshow meedeed (Ja, dit deden we in de jaren 80, ver voor het ontstaan van TikTok) veranderde dit in mijn pubertijd. Op mijn middelbare school waren er allerlei groepjes kakkers, alto’s, hiphoppers, gabbers enz. Ik vond het een uitdaging om m’n plek te vinden. Sindsdien heb ik een hele weg moeten afleggen om mezelf te durven laten zien. Inmiddels ben ik er beter in geworden.

Om jezelf te kunnen laten zien is er een stukje zelfacceptatie nodig. “Ik ben oké.” En mildheid. “Ik hoef niet perfect te zijn.” En lef. “Ik mag er zijn.”

Jezelf laten zien is niet alleen prettig voor jezelf, maar ook voor de ander. De ander krijgt een helderder beeld van jou en kan beter inschatten wat hij of zij aan jou heeft. Je wordt als het ware een veiliger persoon voor de ander. De ander hoeft bij jou niet per se speciale stemming-gevoelige antennes op te zetten om jou aan te voelen, maar kan erop vertrouwen dat je jezelf uitspreekt. Lekker duidelijk.